Matty Hakvoort – augustus 2021 – Mooier dan nu

Mooier dan nu zal de wind nooit over dit water waaien

Zal geen sleepboot ooit in dit laatste zonlicht draaien

Zullen wij niet langs de kant te kijken staan

Mooier dan nu zal het nooit gaan

Hier langs het stil stromende water

Met zijn eeuwig klinkend lied

Van vergeet het maar, vergeet het maar

Maar vergeet het niet

Huub van der Lubbe  

(zanger tekstschrijver van de band de Dijk)

Dit mooie liedje van de band de Dijk draaien we elk jaar als we met onze vrijwilligers en sponsoren met de jaarlijkse vaartocht met de Umoja op de Gouwzee onze gezamenlijkheid vieren.

De tekst ervan nodigt uit om elk moment voor zich te nemen en niet vooruit te denken, zoals we zo vaak neigen te doen.  Huub van der Lubbe zegt er zelf het volgende over; “In de tekst zit wat mij betreft alles. Je kunt er treurig van worden, denken: alles is voorbij en we gaan nog dood ook, op het eind. Maar tegelijk beschrijft het ‘t leven. Dit moment is het mooiste wat het leven te bieden heeft. Maar morgen zal er weer zo’n moment komen”.  Dat het vaak moeilijk is om ter plekke te genieten, dat is waar hij ons op attent wil maken. Het nummer schreef hij nadat hij merkte dat hij op Gomera (een Canarisch eiland) naar de oceaan en de mooie natuur keek en zich opeens besefte dat hij de schoonheid van wat hij zag niet goed tot zich door kon laten dringen. “Vroeger vond ik dingen weliswaar mooi, maar er moest altijd méér. Op het moment zelf kon ik me nog niet zo goed realiseren hoe gelukkig ik was”. Vijftien jaar later maakte ik een wandeling op het KNSM eiland in Amsterdam, het uitzicht op het IJ was zo prachtig dat de herinnering aan dat moment op Gomera weer bovenkwam”.

Toen ontstond het liedje, deze tweede keer lukte het hem wel de schoonheid gewaar te worden.

Hoe moeilijk het is om ‘In het moment te leven’ als er sprake is van de ziekte kanker, werd mij pasgeleden opnieuw duidelijk. Een midden in het leven staande, eerder altijd vitale vrouw, vertelde mij over haar door chronische lymfatische leukemie zo drastisch veranderde leven. Zij legde mij uit wat het betekent als de toekomst vooral een bron van onzekerheid is geworden. Aanvankelijk was het onduidelijk of zij de strijd tegen de ziekte zou winnen maar sinds een jaar is er gelukkig een stabiel evenwicht ontstaan, dat wil zeggen het gaat sindsdien niet achteruit. Door de aanwezigheid van het Covid virus en doordat vaccinatie bij haar niet werkt, leeft zij zeer geïsoleerd. Alles wat haar leven leuk maakte zoals het hebben van sociale contacten, reizen, onbevangen plannen maken voor de toekomst zal niet meer op dezelfde manier mogelijk zijn. Zij leeft nu in een wezenlijk andere werkelijkheid. Het drong tot mij door dat er een enorme verandering van haar wordt gevraagd en dat alles op scherp staat wat een leven waardevol maakt. Het is voor haar een opdracht om de zin van alles te zoeken in het hier en nu. Er is niet de mogelijkheid meer is om te vluchten in een ‘zo direct wordt het beter’.

Wat ik besefte was dat er juist hierdoor een enorm gat kan ontstaan.

Ik realiseerde mij ook dat heel veel van onze inspanningen erop zijn gericht om het zo direct beter te hebben of anderen te helpen een betere toekomst te krijgen. We zijn voortdurend onderweg en hebben nauwelijks tijd om van dat ‘zo direct beter’ te genieten, Het lijkt alsof we dat zelfs niet meer zo goed kunnen. Het is gewoonte geworden om vooral in de toekomst te leven.

Wat betekent het als dat doel van een betere toekomst er niet kan zijn en er onzekerheid is of je je leven wel mag blijven voortzetten?

Dat vraagt een onvoorstelbare inspanning. Leef meer in het nu, het wordt zo vaak gezegd en klinkt eenvoudig maar om dit daadwerkelijk te doen vraagt een aardverschuiving in doen en denken.

Hier langs het stil stromende water

Met zijn eeuwig klinkend lied

Van vergeet het maar, vergeet het maar

Maar vergeet het niet

In de tekst zit er een dubbele boodschap.

Alles gaat voorbij, ‘een eeuwig klinkend lied van stromend water’ beweegt, kun je niet vasthouden. Vergeten betekent dan het kunnen loslaten.

Tegelijk is er het grote belang van het vol aanwezig zijn in het hier en nu en dat vooral ‘niet’ te vergeten.

Zo schreef Floor van Liemt, een jonge vrouw met niet te genezen longkanker afgelopen weekend in het NRC over haar leven met niet te genezen longkanker : “ De teugels grijpen of juist laten vieren dat is mijn beleving het ware gevecht dat ik de afgelopen jaren heb gevoerd. Je kunt de teugels pas loslaten als je kunt aanvaarden dat de dood zich mogelijk vervroegd aandient. Zover ben ik nu. En dat is echte vrijheid. Op dit moment voel ik me verbazingwekkend fit en dat is heerlijk. Ik leef in het hier en nu. In het hier en nu gebeuren wonderschone dingen, in het hier en nu blijf ik ondernemen en plannen voor de toekomst maken.”

In mijn praktijk in Huis aan het Water word ik regelmatig geraakt door de bijzonder intense en onbevangen, directe aanwezigheid in het contact met de mensen waarmee ik spreek. Ik ervaar dit als heel bijzonder.

Het lukt velen die ernstig ziek zijn en hun omgeving, ondanks alles vaak verrassend goed om met het onzekere tijdsperspectief ‘in het hier en nu’ te leven. Hier valt veel van te leren, ook als je gezond bent en ‘langs de kant van het water te kijken staat’.