Joop | Een emotionele achtbaan

Joop Doorhof uit Purmerend kreeg in 2013 de diagnose prostaatkanker. Afgelopen najaar onderging hij nog een ingrijpende hersteloperatie. Een emotionele achtbaan, zo typeert Joop de achterliggende periode die hij samen met zijn vrouw Gea doormaakte. Joop geniet nu van het leven en kijkt niet verder dan een week vooruit. Zijn kleinzoons zijn z’n oogappels. “Het oppassen op mijn kleinkinderen heeft me er doorheen gesleept.”

Het duurde geruime tijd voordat bij Joop de juiste diagnose werd gesteld. “Ik had pijnklachten. Aanvankelijk werd gedacht aan een spastische darm veroorzaakt door spanning. Na anderhalf jaar had ik zo genoeg van alle klachten die we niet konden verklaren.” Uiteindelijk belandde hij begin 2013 bij de uroloog. Er werd een verhoogde PSA-waarde vastgesteld en een antibioticakuur voorgeschreven.

“Toen is mijn vrouw gaan zoeken op internet en ontdekte dat het weleens prostaatkanker zou kunnen zijn. Later kregen we bij de uroloog de definitieve bevestiging.” Na een snel-diagnose werd Joop eind 2013 geopereerd in het Antonie van Leeuwenhoekziekenhuis (AvL). “In de aanloop naar de operatie heb ik in sneltreinvaart alle klusjes in en om het huis afgewerkt. Ik was mezelf helemaal aan het uitwonen. De hypotheek, alle verzekeringen inclusief de uitvaartpolis, heb ik als een bezetene van voor naar achter uitgeplozen, voor het geval dat het mis zou gaan bij de operatie. Al-met-al een heftige en stressvolle periode.”

Enorme impact op het gezin


De ziekte van Joop had een grote impact op het gezin. Zijn vrouw Gea kampte door de stress met angstaanvallen en kreeg te maken met een burn-out, mede veroorzaakt door de werkdruk in haar baan als leerkracht. De ene dochter had het er verschrikkelijk moeilijk mee, terwijl de andere dochter hoop bleef houden dat het goed zou komen. Tot overmaat van ramp werd bij Joop’s vader ook kanker geconstateerd.

‘We merkten dat de situatie in onze relatie ook problemen ging geven. Ik was een echte binnenvetter. Toen werd het me allemaal te veel en heb ik via het AvL hulp gezocht bij een psycholoog,’ vertelt Joop. “Ook steeg mijn PSA-waarde weer en de arts zei dat ik er maar vanuit moest gaan dat het uitgezaaid was.  Op dat moment dacht ik dat mijn leven over was.”

Uiteindelijk werd Joop gelijktijdig met zijn vader bestraald in het AvL. Een bizarre samenloop van omstandigheden. Toen eind 2014 zijn contract bij een zorginstelling niet werd verlengd, zat Joop er helemaal doorheen.

De bestralingen veroorzaakten een hoop bijwerkingen maar hebben het leven van Joop gered. “Ik keek altijd naar de toekomst. Nu kijk ik niet meer dan een week vooruit, ik heb er toch geen invloed op. Ik trek er op uit met mijn e-bike en geniet van de natuur en de vogels in ’t Twiske en de Beemster. Ik leef met de energie die me gegeven wordt en maak er het beste van.”

Huis aan het Water

Een psycholoog van S.P.E.L. attendeerde Joop op het bestaan van het Huis aan het Water. ‘Ga eens kijken wat je daar kunt halen’, luidde het advies. “Mijn vrouw zag het aanvankelijk helemaal niet zitten om naar een plek te gaan waar voortdurend over kanker wordt gesproken. De psycholoog bleef aandringen en we hebben onze koudwatervrees overwonnen en zijn koffie gaan drinken. Ik voelde me meteen op mijn plek.”


Zowel Joop als zijn vrouw Gea zijn in therapie gegaan. Daarnaast volgde Joop een mental-health training en werkt hij wekelijks in Katwoude aan zijn conditie. Zijn vrouw volgde de mindfulness-cursus.
”Door de gesprekken ben ik veel opener geworden en heb ik leren praten over mijn ziekte. Het uitwisselen van ervaringen met medepatiënten hebben me erg goed gedaan. Vooral de herkenning dat je er niet alleen voor staat. Want dat is wat ik in eerste instantie dacht toen ik uit het ziekenhuis kwam.
Het Huis aan het Water is zo’n mooie plek, voor mij is het nu de belangrijkste plek op aarde. De aandacht die je krijgt, de inlevende gesprekken met de medewerkers en lotgenoten en niet te vergeten het prachtige uitzicht op de Gouwzee. Het is een fantastische plek voor me.”