Matty Hakvoort – December 2017 – Hoop, verlangen en verdriet ineen
“I hardly ever get a chance to hear my old songs…I listen to them like I’m listening to someone else. I have a lot of respect for the young heart who produced those visions.” Leonard Cohen
Deze tekst geeft prachtig weer hoe in een mensenleven, wat ooit geweest is, ver weg kan lijken. Hoe de ervaring van nu zo dominant kan worden, dat bijvoorbeeld als je ziek bent, het lijkt of het leven van ‘voor de ziekte’, een andere persoon betrof. Zo lukt het dan nauwelijks meer om de “oude wereld” terug te halen en de onbevangen levenshouding die er ooit was, waar hoop verlangen en verwachting alles leken te bepalen, nooit heeft bestaan. Die mooie jongeling was een ander.
Tegelijk kan het sterke verlangen ontstaan om weer daar terug te keren, een soort heimwee naar hoe het was. Ondanks het verdrietige gevoel wat hiermee gepaard kan gaan, kan de combinatie met verlangen ook leiden tot een soort weemoed die een bepaalde aantrekking heeft. Als er iemand goed was om deze vermengde gevoelens te vertolken is het wel Leonard Cohen. Een van zijn beroemdste liedjes was niet voor niets “Bridge over troubled water” een titel die in een keer duidelijk maakt dat het gaat over zorgen hebben en hoop; het weer verbinden van twee werelden.
Vrijdag 11 november overleed Leonard Cohen op 82 jarige leeftijd . Voor velen uit mijn generatie en ook voor mij, heeft zijn muziek een enorme steun betekent in de zoektocht naar je zelf, in de woelige jaren zeventig. Hij was vaak, als een goede vriend aanwezig, een vriend door zijn melancholieke, maar ook zijn, met hoop gepaard gaande, poëtische teksten. In 2011 kreeg hij de belangrijkste Spaanse prijs voor poëzie en hield daar een toespraak die op een indrukwekkende wijze zijn bijzondere levenshouding weergaf. Zo benoemd hij daar zijn inspiratie bronnen en verklaart zijn erkentelijkheid aan de Spaanse dichter Garcia Lorca.
Ik citeer; “when I read, even in translation, the works of Lorca that I understood that there was a voice. It is not that I copied his voice; I would not dare. But he gave me permission to find a voice, to locate a voice, that is to locate a self, a self that that is not fixed, a self that struggles for its own existence.”
Zoals ik dit lees, geeft hij aan dat hij door die poëzie te leren kennen, zich bewust werd van het bestaan van “zijn innerlijke stem” en voelde hij toestemming om daar naar te gaan luisteren. In dezelfde toespraak gaf hij aan dat, toen hij ouder werd, hij deze innerlijke stem ervoer, alsof hij instructies kreeg en noemt hij welke de belangrijkste waren. Ten eerste noemt hij dat het belangrijk is om nooit ‘willekeurig te klagen of om over kleine teleurstellingen een treurdicht te scheppen. Ten tweede noemt hij dat, bij het tot uitdrukking brengen van het uiteindelijke definitieve verlies dat iedereen te wachten staat, exclusief uit te gaan van “de waardigheid van de persoon” die het treft en “de schoonheid van het leven “. Kort gezegd het moet altijd gaan om waardigheid en de schoonheid van het leven.
In het Huis aan het water zijn dat ook de belangrijkste waarden die we samen willen uitdragen. Gelukkig gaat het niet alleen om verlies, maar ook om het hebben van hoop en dat is nu precies zo mooi uitgedrukt in de ode aan het leven die Leonard Cohen heeft uitgedrukt in zijn muziek en in zijn teksten.
Matty Hakvoort
Marja van der Werff – holistisch coach
Mijn naam is Charlotte Buys, van oorsprong Landschapsarchitect en in een latere fase van mijn leven ben ik werkzaam geweest als docent, mentor, facilitator Creative Thinking, coach en gesprekspartner.
Mijn naam is Caroline van den Berg en ik ben vrijwillig werkzaam als loopbaan adviseur in het huis aan t water. Ik woon met veel plezier in Amsterdam! 
Mijn naam is Hennie Smit en sinds 1 januari maak ik deel uit van het team geestelijk verzorgers bij het Huis aan het Water.
Ruim dertig jaar ben ik vanuit verschillende professies werkzaam in de gezondheidszorg, altijd in het directe contact met de ander. Aanvankelijk veel gewerkt als paramedicus in de psychosomatiek; de laatste 14 jaar als humanistisch geestelijk begeleider in o.a. ouderenzorg en psychiatrie. Daarnaast begeleid ik al jarenlang mensen in de thuissituatie via het Centrum voor Levensvragen (CvL). Via het CvL ben ik – met genoegen – verbonden aan Huis aan het Water.
Jos Timmerman
Mijn naam is Anne Oude Elberink en ik ben sinds maart 2020 verbonden als psychiater aan Huis aan het Water. Hiervoor werkte ik in het Dijklander Ziekenhuis, alwaar ik reeds veel te maken kreeg met patienten met een combinatie van psychische en lichamelijke klachten.
De reden om psychologische hulp te zoeken heeft te maken met de impact die kanker heeft op alle levensgebieden. ‘Er is een leven voor en er is een leven na kanker’ is een veelgehoorde zin.
De hulpvraag waarmee mensen hier komen is zeer wisselend en voor mij is het belangrijk om zo dicht mogelijk aan te sluiten bij de vraag die er is. Ik beschouw het als een bijzondere ontwikkeling om na mijn langdurig werk binnen de geestelijke gezondheidszorg naast mijn eigen praktijk nu ook mijn ervaring te kunnen gebruiken bij de meer existentiële problematiek die kanker met zich meebrengt. Ik heb jarenlang als groepspsychotherapeut gewerkt in het Psychotherapeutisch Dagcentrum van het ZMC, ervoor als arts bij de Jeugdpsychiatrie van de GG&GD in Amsterdam en de laatste 15 jaar heb ik mijn eigen privépraktijk gehad in Amsterdam. Het valt me steeds weer op hoe in Huis aan het Water een omgeving gecreëerd wordt waar mensen zichzelf kunnen zijn, de ruimte vinden om uit te zoeken wat ze er willen halen aan hulp en ook hoe vanzelfsprekend de staf, vrijwilligers en therapeuten hierbij aansluiten.
Matty Hakvoort
Daniëlle de Boer
Margriet Greuter
Nathalie Kool
Door haar jarenlange ervaring met het afsluiten van hypotheken, pensioenen en verzekeringen kan elke financiële vraag over werk, verzekeringen en pensioen gedurende of na ziekte gesteld worden. Aan de hand van eigen informatie kan een plan worden gemaakt om de geldstromen goed te laten lopen tijdens de behandelingen. Financieel evenwicht zorgt voor rust. Niet alleen bij de zieke; ook de familie is er bij gebaat.
