Het verhaal van Rebecca

Rebecca ter Mors (26) is medewerker PR & Communicatie bij Huis aan het Water. Ze is een levendige en krachtige jonge vrouw die vol plannen zit. Als kind werd ze op 11-jarige leeftijd getroffen door het noodlot. Een hersentumor zette haar leven volledig op z’n kop. Met haar eigen stichting Super Youth zet ze zich nu in voor jongeren met kanker.
‘Als kind kreeg ik last van evenwichtsstoornissen en ook was ik vaak misselijk. Mijn klachten werden door de huisarts aanvankelijk afgedaan als stress. Stress veroorzaakt door de verhuizing en de zenuwen voor groep 8 op school. Op de eerste schooldag van het nieuwe jaar in 2003, ik weet het nog precies, ben ik op aanraden van een goede vriendin van mijn moeder toch naar het ziekenhuis gegaan. Na een test bij de kinderarts is er met spoed een MRI-gemaakt. Er bleek iets goed mis te zijn’.
‘Diezelfde middag hoorde ik dat er een hersentumor bij de kleine hersenen en hersenstam was waargenomen. De volgende dag is er meteen een drain aangelegd en een week later is het grootste deel van de hersentumor weggehaald in het Radboud-ziekenhuis in Nijmegen. Een pittige operatie van negen uur’.
‘Als kind dacht ik, ik ga dood. Ik was strijdvaardig en tegelijkertijd niet te genieten in het ziekenhuis. Laat me met rust, was mijn standaard reactie. Ik kan er namelijk niet zo goed tegen als iedereen medelijden met me heeft’. Haar ziekte drukte een flinke stempel op het gezin. Haar broertje en zusje werden ondergebracht bij oma, zodat haar moeder bij haar kon zijn in het ziekenhuis. ‘Alle aandacht ging naar mij uit, mijn broertje en zusje gingen daar onder gebukt.
‘Na drie maanden kwam de tumor terug. Opnieuw opereren was geen optie. Daarna ben ik bestraald. Gelukkig sloeg de bestraling goed aan waardoor de tumor is gekrompen. Het herstel van de eerdere operatie was niet eenvoudig. Ik moest o.a. opnieuw leren lopen en eten’.

Anno 2018 is de fijne motoriek nog altijd een heikel punt voor Rebecca. Schrijven, kopjes vasthouden en een onwillige rechterhand zorgen dagelijks voor ongemak, met name als de vermoeidheid toeslaat. Haar grote passie voor het kindercircus moest ze noodgedwongen laten vallen. Het heeft zeker zes tot zeven jaar geduurd voordat ik mijn leven weer op de rit had. En ik heb mijn Havo-examen behaald! Dankzij een verklaring van de kinderarts kreeg ik gelukkig meer tijd voor mijn examens. Dat was nog een heel gedoe met school, dat heeft mijn moeder moeten afdwingen.’

Na de Havo nam Rebecca een tussenjaar en verbleef ze drie maanden in Amerika. ‘Ik ben daar achttien geworden, heel bijzonder voor me. Ik heb daar ook Kerstmis gevierd, heerlijk over-the-top zoals alleen Amerikanen dat kunnen. Dat was een grote droom van me’, zegt ze lachend. Eenmaal terug in Nederland startte ze in Tilburg met een studie communicatie en evenementenorganisatie.

Jongeren en kanker
In 2009 richtte Rebecca de stichting Super Youth op, een stichting die opkomt voor jongeren en kanker. Een plan waar ze al geruime tijd op zat te broeden. ‘Na mijn behandeling miste ik het contact met lotgenoten. De behoefte om er tussen uit te gaan en samen iets leuks te ondernemen, ook al is de behandeling achter de rug. In mijn tijd was er helemaal niets op dit gebied, zeker niet in Brabant waar ik toon woonde’.

‘Artsen en instanties zeiden vaak tegen me dat iets niet kon. Of het werd door mijn omgeving afgeraden vanwege mijn ziekte. Te vaak wordt volgens mij de nadruk gelegd op de beperkingen en dat frustreert. Ik ben van mening dat je met je eigen talenten en wilskracht toch veel kan bereiken. Je moet blijven dromen en die boodschap probeer ik met mijn stichting zo goed mogelijk uit te dragen!

De stichting organiseert sindsdien tweemaal per jaar een uitstapje voor jongeren tussen de 10-25 jaar en is landelijk actief. ‘En de ouders blijven thuis. Ik heb gemerkt dat jongeren ze zich dan vrijer voelen. Ze hoeven niet continu vragend over hun schouder te kijken of ze iets wel of niet mogen doen’, zegt Rebecca lachend. ‘We maken er echt een feest van. Zo worden de jongeren bijvoorbeeld thuis met een limousine opgehaald.’

Het werk voor de stichting werkt helend voor Rebecca. Het heeft haar enorm geholpen bij het verwerkingsproces. ‘Tijdens de ziekte en de herstelperiode ga je in de overlevingsmodus. Als kind wil je vooral gewoon zijn en lekker ongecompliceerd omgaan met vriendinnetjes’. Dankzij haar eigen stichting heeft Rebecca makkelijker leren praten over het gene wat haar is overkomen en haar ziekte leren accepteren.

Sinds 2016 helpt Rebecca mee de weekenden te organiseren en vanaf 2017 is ze bestuurslid van de landelijk opererende Stichting Jongeren en Kanker. Graag zou ze met haar eigen Super Youth meer relaxdagen organiseren en presentaties geven. ´Ik wil mijn ervaringen delen en mensen op weg helpen. Ik wil graag een voorbeeld zijn voor jongeren. Je kunt nog zoveel, ook al heb je door je ziekte te maken met beperkingen. Kern daarbij is te kijken naar de talenten en de kwaliteiten van jongeren´.

Model en actrice
Dit verhaal zou niet af zijn zonder te melden dat Rebecca ook actief is als model en acteerwerk doet. ´Het acteren is op mijn pad gekomen en ik kan daar mijn energie goed in kwijt. Ik heb mijn eigen bedrijf en kan zelf mijn werktempo bepalen. Ik vertel niet alle opdrachtgevers over mijn ziektegeschiedenis. Het gebeurt nog altijd dat mensen dan anders naar me gaan kijken. Dat vind ik niet altijd even fijn. Ik wil niet dat mijn ziekte een hoofdrol speelt in mijn leven, maar het maakt wel iedere dag deel uit van mijn leven. Mijn bedrijf loopt goed en ik kan mezelf onderhouden en daar ben ik enorm trots op. Op deze manier maak ik mijn droom waar. Wie geïnteresseerd is moet zeker een kijkje nemen op haar website: rebeccatermors.com. Behalve de prachtige foto´s van Rebecca is ook haar blog zeer de moeite waard om te lezen!